นเดือนตุลาคม 1990 นักชีววิทยาได้ลงมืออย่างเป็นทางการเว็บสล็อตออนไลน์กับหนึ่งในความพยายามทางวิทยาศาสตร์ที่ทะเยอทะยานที่สุดแห่งศตวรรษ นั่นคือการอ่านหน่วยย่อยทางพันธุกรรมจำนวน 3 พันล้านคู่ นั่นคือ A, T, C และ G ซึ่งประกอบเป็นหนังสือสอนมนุษย์โครงการนี้สัญญาว่าจะเปิดโปงความเข้าใจของเราเกี่ยวกับชีววิทยาพื้นฐาน เปิดเผยความสัมพันธ์ระหว่างรูปแบบชีวิตมากมายบนโลกใบนี้ และเปลี่ยนแปลงการแพทย์ผ่านข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับโรคทางพันธุกรรมและการรักษาที่เป็นไปได้ เมื่อมีการประกาศร่าง
หนังสือคำแนะนำในปี 2543นักวิทยาศาสตร์ที่ได้อ่านจดหมายทุกฉบับโดยพื้นฐานแล้ว
ประธานาธิบดีบิล คลินตันเรียกมันว่า “ความสำเร็จอันน่าทึ่งและอ่อนน้อมถ่อมตน” และคาดการณ์ว่ามันจะ “ปฏิวัติการวินิจฉัย การป้องกัน และการรักษาส่วนใหญ่ ถ้าไม่ใช่ทั้งหมด , โรคของมนุษย์”
แม้แต่การฝันถึงความพยายามดังกล่าวก็ขึ้นอยู่กับการค้นพบครั้งก่อนหลายทศวรรษ ในปี ค.ศ. 1905 นักชีววิทยาชาวอังกฤษ William Batesonผู้ซึ่งสนับสนุนงานของพระสงฆ์ชาวออสเตรีย Gregor Mendel ได้เสนอคำว่า พันธุศาสตร์ สำหรับสาขาวิชาใหม่ที่เน้นเรื่องการถ่ายทอดทางพันธุกรรมและความหลากหลาย ในช่วงต้นทศวรรษหน้า นักชีววิทยาชาวอเมริกัน โธมัส ฮันต์ มอร์แกน และเพื่อนร่วมงานของเขาได้แสดงให้เห็นว่ายีนถูกส่งต่อไปยังโครโมโซม นักชีวเคมีศึกษา DNA มาเกือบสามในสี่ของศตวรรษแล้วเมื่อ Oswald Avery และทีมของเขาที่ Rockefeller Institute ในนิวยอร์กซิตี้ช่วยสร้างในปี 1940 ว่า DNA เป็นสารพันธุกรรม และบางทีสิ่งที่น่าสังเกตและโด่งดังที่สุดในปัจจุบันคือการค้นพบโครงสร้างเกลียวคู่ของ DNA ในปี 1953โดย James Watson และ Francis Crick จาก University of Cambridge และ Rosalind Franklin และ Maurice Wilkins จาก King’s College London
ข่าววิทยาศาสตร์ 100
เพื่อเป็นการเฉลิมฉลองวันครบรอบ 100 ปีของเรา เรากำลังเน้นถึงความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในช่วงศตวรรษที่ผ่านมา หากต้องการดูเพิ่มเติมจากซีรีส์นี้ โปรดไปที่Century of Science
อ่านเพิ่มเติม
แต่เมื่อร่างหนังสือคำแนะนำได้รับการตีพิมพ์ครั้งแรกโดยอิสระโดยกลุ่มนักวิชาการและห้องปฏิบัติการของรัฐบาลระดับนานาชาติที่เรียกว่าโครงการ Human Genome และบริษัทเอกชน Celera Genomics นำโดย J. Craig Venter ข้อความดังกล่าว “โดดเด่นสำหรับสิ่งที่เราทำไม่ได้” ไม่เห็นสิ่งที่เราทำ” Science Newsรายงาน ( SN: 2/17/01, p. 100 ) มียีนน้อยกว่าที่คาดไว้มาก ทำให้เป็นปริศนาว่า DNA ที่เหลือทั้งหมดมีไว้เพื่ออะไร
ในทศวรรษที่ผ่านมา นักวิทยาศาสตร์ได้ไขปริศนาบางอย่าง เช่น การระบุโฮสต์ของยีน ที่ไม่ได้สร้างโปรตีนแต่ยังคงมีความจำเป็นในร่างกาย นักวิจัยคนอื่นๆ ได้ค้นหาหนังสือคำแนะนำเพื่อค้นหาวิธีการรักษาใหม่ๆ สำหรับโรคต่างๆ และค้นหาว่าเราทุกคนมีความเกี่ยวข้องกันอย่างไร ไม่ใช่แค่ผู้คน แต่รวมถึงทุกชีวิตบนโลกใบนี้ ทั้งในอดีตและปัจจุบัน
เพื่อสำรวจว่าความเข้าใจของเราเกี่ยวกับ DNA ของเรามาไกลแค่ไหนTina Hesman Saey นักเขียนอาวุโสของ Science Newsและนักข่าวชีววิทยาระดับโมเลกุลได้พูดคุยกับEric Greenผู้อำนวยการสถาบันวิจัยจีโนมมนุษย์แห่งชาติที่สถาบันสุขภาพแห่งชาติในเบเทสดา เอ็มดี กรีนได้เริ่มต้นในด้านจีโนมในห้องแล็บของเมย์นาร์ด โอลสันที่มหาวิทยาลัยวอชิงตันในเซนต์หลุยส์ ผู้บุกเบิกในสาขานี้ ในขณะเดียวกัน เซย์ก็เป็นนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาสาขาพันธุศาสตร์ระดับโมเลกุลที่ทำงานอยู่ในห้องโถง เธอจำได้ว่าเป็นนักศึกษาระดับปริญญาตรีที่จัดลำดับยีนของแบคทีเรีย 50 ถึง 100 หน่วยย่อยหรือเบสเคมีในแต่ละครั้ง “ใจของฉันปลิวไปกับความคิดที่ว่าคุณสามารถรวบรวมฐาน 3 พันล้านได้” บทสนทนาที่ตามมาซึ่งได้รับการแก้ไขให้มีความยาวและความชัดเจน จะมองย้อนกลับไปที่โครงการและไปข้างหน้าถึงสิ่งที่เหลืออยู่เพื่อเรียนรู้ — อลิซาเบธ ควิลล์
จุดเริ่มต้นความทะเยอทะยาน
เซย์:ความทรงจำแรกของฉันเกี่ยวกับโครงการจีโนมมนุษย์คือตอนที่ฉันยังเป็นนักศึกษาระดับปริญญาตรีที่มหาวิทยาลัยเนแบรสกาในลินคอล์น และฉันจำได้ว่าวอลเตอร์ กิลเบิร์ตผู้ได้รับรางวัลโนเบลมาและพูดคุยเกี่ยวกับโครงการนี้ เขาเสนอแนวคิดที่กล้าหาญจริงๆ ในการหาลำดับเบส 3 พันล้านคู่ในจีโนมมนุษย์ — ดีเอ็นเอทั้งหมดของเรา หลังจากการบรรยายของกิลเบิร์ต ฉันก็เดินกลับไปที่ห้องแล็บกับอาจารย์สองคน และพวกเขาพูดว่า “สิ่งนี้ไม่มีทางเกิดขึ้นได้ มันจะใช้เงินมากไป ไม่มีทางที่เราจะสามารถทำได้” แล้วคุณดึงมันออกมาได้อย่างไร?
กรีน:ตอนที่โครงการจีโนมเริ่มต้นในเดือนตุลาคม 1990 ฉันกำลังทำงานในแล็บจีโนมล้ำสมัยที่มหาวิทยาลัยวอชิงตัน เราเป็นหนึ่งในกลุ่มที่ได้รับทุนสนับสนุนกลุ่มแรกที่เข้าร่วมในโครงการจีโนมมนุษย์ เรามีแนวคิดบางอย่างเกี่ยวกับวิธีการเริ่มต้น และเราไม่รู้จริงๆ ว่าเราจะดึงมันออกมาได้อย่างไร
เป็นวิสัยทัศน์ที่ดึงดูดใจอย่างท่วมท้นว่าเหตุใดจึงมีความสำคัญอย่างยิ่งที่ความกระตือรือร้นที่เพิ่มขึ้นไม่เพียงแต่ในหมู่นักวิทยาศาสตร์เช่นฉันเท่านั้น แต่ยังรวมถึงหน่วยงานระดมทุน รัฐบาล กองทุนเอกชนจากทั่วโลกที่กล่าวว่า “นี่ดูเหมือนเป็นไปไม่ได้เลย เหมือนเอาคนไปเหยียบดวงจันทร์ แต่ดูสำคัญมาก เราจะเว็บสล็อต
