แมลงที่มีขนาดค่อนข้างเล็กสามารถมีความสัมพันธ์ที่แตกต่างบาคาร่าเว็บตรงกันอย่างมากกับส่วนติดต่อระหว่างน้ำกับอากาศมากกว่าสัตว์ขนาดใหญ่ แรงตึงผิวช่วยให้แมลงเช่นสไตรเดอร์น้ำสามารถเล่นสเก็ตบนผืนน้ำนิ่งได้เป็นต้น แต่งานวิจัยใหม่เผยให้เห็นวิธีที่ไม่ธรรมดาในการก้าวข้ามพรมแดนนี้: จากด้านล่าง นักวิจัยรายงาน 28 มิถุนายนใน Ethologyว่าด้วงที่อาศัยอยู่ในน้ำสามารถวิ่งกลับหัวกลับหางด้านล่างของผิวน้ำได้ ราวกับว่าน้ำเป็นกระจกที่แข็ง เป็นเอกสารรายละเอียดฉบับแรกของแมลงปีกแข็งที่เคลื่อนไหวในลักษณะนี้ ซึ่งเป็นที่รู้จักในกลุ่มสัตว์ที่มีค่าเพียงไม่กี่กลุ่มเท่านั้น
John Gould นักชีววิทยาด้านพฤติกรรมที่มหาวิทยาลัยนิวคาสเซิลในเมือง Callaghan
ประเทศออสเตรเลีย ไม่ได้ออกเดินทางเพื่อค้นหาด้วงในคืนหนึ่งที่เทือกเขา Watagan ของประเทศ เพื่อค้นหาลูกอ๊อดในแอ่งน้ำชั่วคราวแทน ในสระน้ำแห่งหนึ่ง เขาเห็นวัตถุสีดำขนาดเล็กกว่าเล็บสีชมพู
“ตอนแรก ฉันแค่คิดว่ามันน่าจะเป็นแมลงที่ตกลงไปในน้ำและกำลังว่ายข้ามผิวน้ำ” โกลด์เล่า “แต่แล้วฉันก็รู้ว่าแมลงนั้นกลับหัวและอยู่ใต้ผิวน้ำ”
ขณะที่โกลด์ถ่ายทำฉากนั้นอย่างรวดเร็ว ด้วงซึ่งต่อมาระบุว่าเป็นด้วงกินของเน่าน้ำ (Hydrophilidae) ได้เดินอยู่ใต้ผิวน้ำเช่นเดียวกับบนพื้นผิวที่เรียบและแข็ง พักเป็นระยะๆ และเปลี่ยนทิศทาง
An aquatic beetle walks along the underside of the water’s surface in the Watagan Mountains in New South Wales, Australia. The thin bubble visible along the insect’s belly may help pin it to the surface and provide a source of oxygen.
ต่อมา Gould กล่าวถึงการเผชิญหน้ากับเพื่อนร่วมงานของเขา Jose Valdez นักนิเวศวิทยาสัตว์ป่าที่ศูนย์การวิจัยความหลากหลายทางชีวภาพเชิงบูรณาการของเยอรมันในเมืองไลพ์ซิก วาลเดซคิดว่าการสังเกตนี้น่าสนใจ แต่เขาเคยเห็นแมลงเดินตรงใต้น้ำมาก่อน
“ฉันไม่เข้าใจสิ่งที่เขาอธิบายจนกระทั่งเขาแสดงวิดีโอให้ฉันดู” วาลเดซกล่าว “จากนั้นฉันก็ถูกพื้น”
จากการค้นหาวรรณกรรมทางวิทยาศาสตร์ นักวิจัยพบว่าหอยทากบางตัวสามารถเลื่อนไปตามพื้นผิวของน้ำบนชั้นของเมือก แต่มีหลักฐานเพียงเล็กน้อยของแมลงเต่าทองที่เดินมาทางนี้ – เพียงแค่ผ่านการกล่าวถึงในเอกสารเก่าหลายสิบปี
เป็นช่องว่างของสิ่งพิมพ์ที่ทำให้ Martin Fikaček นักกีฏวิทยาจากมหาวิทยาลัยแห่งชาติซุนยัดเซ็นในเกาสง ประเทศไต้หวันประหลาดใจ ผู้เชี่ยวชาญด้านด้วงน้ำรู้จักความสามารถในการเดินใต้พื้นผิว ซึ่งใช้ประโยชน์จากพฤติกรรมดังกล่าวเมื่อรวบรวมด้วง นักวิจัยจะทำให้ก้นสระน้ำคลายตัวและแมลงเต่าทองจะลอยขึ้นสู่ผิวน้ำโดยที่พวกมันจะพลิกกลับหัวกลับหาง แต่ไม่มีใครดูปรากฏการณ์นี้อย่างใกล้ชิด
“มันเจ๋งจริงๆ ที่มีคนเริ่มคิดถึง [ความสามารถของแมลงเต่าทอง] เพราะเราเห็นมันอยู่เสมอและเราไม่เคยคิดเลย” Fikaček ผู้ซึ่งไม่เกี่ยวข้องกับการวิจัยนี้กล่าว
สิ่งที่ยังไม่ชัดเจนคือวิธีที่แมลงจัดการกับความสำเร็จนี้ทางร่างกาย แต่นักวิจัยมีแนวคิด การบันทึกด้วงของโกลด์พบว่ามีฟองอากาศติดอยู่ตามท้องที่หงายขึ้นของสิ่งมีชีวิต ทีมงานคิดว่าการลอยตัวของฟองสบู่อาจพลิกตัวและตรึงแมลงเต่าทองไว้ที่ด้านล่างของผิวน้ำ ซึ่งช่วยให้แมลงสร้างแรงกดดันต่อขอบเขตน้ำและอากาศในทุกย่างก้าว ทำให้เกิดสิ่งที่โกลด์สังเกตได้ว่าเป็นเนินน้ำเล็กๆ ที่ผุดขึ้นมาจากเท้าของแมลงเต่าทอง
Tom Weihmann นักสรีรวิทยาการเคลื่อนไหวจาก University of Cologne ในเยอรมนี กล่าวว่า “เป็นเรื่องที่น่าสนใจจริงๆ ที่รู้ว่าส่วนใดของสัตว์ [ไม่กันน้ำ] และส่วนใดที่ไม่ใช่ รวมทั้งข้อมูลเกี่ยวกับกายวิภาคของเท้า” กับการศึกษาครั้งนี้ ด้วงอาจพุ่งชนน้ำอย่างที่นักวิจัยอธิบาย แต่นั่นก็หมายความว่าเท้าของแมลงเต่าทองถูกดึงดูดโดยน้ำ ซึ่งแตกต่างกับลำตัวที่กันน้ำได้
โกลด์และวาลเดซคิดว่าแมลงปีกแข็งอาจใช้พลังพิเศษที่เดินบนน้ำนี้เพื่ออยู่ห่างจากนักล่าที่ซุ่มโจมตีที่แฝงตัวอยู่ใต้แอ่งน้ำเหล่านี้ แต่สิ่งนี้จะต้องถูกระงับด้วยการวิจัยเพิ่มเติม
การวิจัยในอนาคตอาจเปิดเผยว่าแมลงปีกแข็งสามารถสลับไปยังด้านตรงข้ามของส่วนติดต่อระหว่างน้ำกับอากาศและปล่อยให้น้ำทั้งหมดได้หรือไม่ การศึกษาเพิ่มเติมเกี่ยวกับฟิสิกส์ของความสามารถในการเดินบนน้ำแบบกลับหัวของด้วงสามารถสร้างแรงบันดาลใจให้ก้าวหน้าในวิทยาการหุ่นยนต์ เช่นเดียวกับที่เคยทำสำเร็จด้วยการใช้น้ำ striders ( SN: 7/30/15 )
ผลการวิจัยชี้ให้เห็นว่าเราเพิกเฉยหรือพลาดสิ่งมหัศจรรย์ที่สัตว์ตัวเล็กที่สุดทำทุกวันบ่อยแค่ไหน Gould กล่าว “การอธิบายประวัติศาสตร์ธรรมชาติของนกตัวเล็กมีความสำคัญพอๆ กับการอธิบายประวัติศาสตร์ธรรมชาติของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมหรือนกขนาดใหญ่” บาคาร่าเว็บตรง
